Een goede bescherming tegen corrosie wordt alleen bereikt met een voldoende dikke laag of met een geschikte combinatie van lagen. Een dunne laag chroom op ijzer zal bijna geen bescherming bieden, dus gebruik ten minste de combinatie nikkel-chroom. Een ander voordeel is de nikkellaag eronder, omdat het nikkel (bright nickel) de glans beter naar voren brengt. Als u ook de corrosiebescherming in een reducerende atmosfeer wilt verbeteren, gebruik dan de laagcombinatie koper-nikkel-chroom, omdat het koper hier beter zijn werk doet.
In het algemeen geldt het volgende:
Afhankelijk van het gevormde metaal is de corrosiebescherming zeer verschillend. Er zijn ook grote verschillen afhankelijk van de verschillende soorten elektrolyten. Nogal wat soorten zetten af met microscopisch fijne poriën - in deze gebieden is de bescherming niet aanwezig. Om de poriën te sluiten zijn hogere laagdiktes nodig. Een combinatie van verschillende lagen verbetert de bescherming aanzienlijk. De verschillende lagen vullen elkaar aan en de corrosiebescherming neemt exponentieel toe, onder het motto "1+1=5".
Voorbeelden van corrosiebescherming
Nikkel:
Een zuivere nikkellaag heeft pas een goede corrosiebescherming vanaf 25µm, maar in de lagencombinatie nikkel-chroom of ook koper-nikkel-chroom wordt de bescherming sterk verbeterd.
Zink:
Voor zink wordt een laagdikte van ongeveer 10µm aanbevolen. Zink heeft een lange-afstandswerking, die ook kathodische bescherming biedt voor onbedekte ijzergebieden (bijv. poriën of mechanisch beschadigde gebieden).
Zink-nikkel:
Hier komt de combinatie van 2 beschermende elementen samen. Enerzijds het actieve zink en anderzijds het passieve nikkel. Beide elementen vormen een gemeenschappelijke laag met verhoogde bescherming. De gemiddelde laagdikte ligt tussen 5µm en 10µm. De lagen zijn corrosiebestendig, zelfs bij temperaturen tot 180°C. Daarom zijn zink-nikkellagen ideaal voor de bescherming van onderdelen van verbrandingsmotoren.
Hier in het voorbeeld, een verchroomd frame, met een duidelijk onvoldoende laagdikte, of een ongeschikt ontwerp van de basislaag:
